Ścianka berlińska – jakie ma zastosowania?
Ścianki berlińskie to popularny sposób na zabezpieczenie głębokich wykopów. Cechują się prostą, lekką i wytrzymałą konstrukcją, zaś do ich montażu wystarczy jedna maszyna budowlana.
Czym są ścianki berlińskie?
Ścianka berlińska, czyli powszechnie używane zabezpieczenie wykopu, zawdzięcza swoją nazwę konstrukcjom powstającym w trakcie budowy metra w Berlinie przed I wojną światową. Jej kluczowy element stanowią słupy, pogrążane w gruncie. Można to robić z wykorzystaniem wibromłotów (mówimy wtedy o technologii wibracyjnej) albo poprzez wiercenie (technologia bezwibracyjna). Do słupów mocuje się obudowę, czyli tzw. opinkę. Wykonuje się ją z drewnianych bali, stalowych wyprasek bądź betonowych dyli. Wykopy powstają etapami, a wraz z ubywaniem gruntu dokłada się kolejne pasy opinki.
Funkcjonalność ścianek berlińskich związana jest nieodłącznie z poziomem wody gruntowej. Mając do czynienia z jej niewielkimi sączeniami, pod opinkę zakłada się włókninę. Jeżeli natomiast sączenia przybierają na sile (i musimy ochronić wykop przed napływem znacznych ilości wody gruntowej), najlepiej będzie wykorzystać inne tymczasowe konstrukcje: ścianki ze stalowych grodzic, cechujące się dużą szczelnością.
Do czego służą ścianki berlińskie?
Ściankę berlińską stosuje się przy okazji różnego rodzaju głębokich wykopów budowlanych, takich jak: wykopy pod fundamenty obiektów, garaże zlokalizowane pod ziemią zbiorniki wodne lub kanały. Bywają również wykorzystywane w trakcie prac geologicznych (np. kiedy należy wykonać głębszy wykop, aby pobrać odpowiednie próbki gruntu). Ścianki berlińskie przydają się też archeologom – ich wykopy bywają często wielkopowierzchniowe i muszą być wykonywane ręcznie, bez maszyn. Każda ścianka berlińska może posiadać charakter tymczasowy bądź stały.
Ścianka berlińska – wady i zalety
Największą zaletę ścianek berlińskich stanowi relatywnie niski koszt ich wykonania w porównaniu z innymi metodami zabezpieczającymi skarpy wykopów. Ścianki te są także łatwe i szybkie w montażu (chociaż sporo zależy tu od rozstawu profili, typu gruntu i szeregu innych czynników).
Do wad ścianek berlińskich zalicza się natomiast przede wszystkim niską szczelność obudowy. Są one zatem nieskuteczne w odniesieniu do gruntów nawodnionych, jak również w przypadku wysokiego poziomu zwierciadła wód gruntowych (chyba że podejmiemy decyzję o odwodnieniu wykopu, np. dzięki instalacji igłofiltrowej). W przypadku obudowy długoterminowe albo stałej należy wdrożyć system ochrony antykorozyjnej, ponieważ obudowa pozostaje podatna na korozję.
